İhanete Dayanmak Şiiri - Saklı Çocuk

Saat gecenin ikisini bilmem kaç geçerken
Ben akreple yelkovanın pervasız sevişmelerini seyrediyorum.
Nasıl da sımsıkı sarılmışlar.
Ayrılmamacasına,ayrılığa ve geçen zamana inat.

Ve akrep...

Yelkovanın ihanetini nasıl da unutuvermiş her sefer ki gibi.
Geçen he an yelkovanın biraz daha uzaklaştığını nasıl da unutuvermiş

Ya da...

Unutmak istemiş her sefere
Ve yelkovanın bütün ihanetlerine rağmen.
Bu saate kalmaya alışık değil gözlerim
Uykusuzlar,yarım kapalılar,yorgunlar.

Ve baktığımda son kez bu gözlerle o sahneye
Bir parmak uçları kalmıştı ayrılmayan,
Ayrılamayan ya da
İstemeye istemeye,ama ayrılmaya mecbur sevgililer gibi.
Dramatik bir filmin ayrılık sahnesinin reytinglerini,
Çoktan alt üst etmişti belki de,

Şu an

Bilmem hangi televizyonun bilmem hangi kanalında gösteriliyor olsaydı.
Ama olabildiğince sessizdi ayrılıkları,
Her gerçek aşkta olduğu gibi,olması gerektiği gibi...

Ayrılırken terkedilmişliğin hüznü vardı akrebin titrek salınımında.
Ayrılmamayı,
Bir ömür boyu ve belki bir sonsuzluk boyu beraber yaşamayı,
Ne çok ister gibiydi.
Ne kadar dik dursada sırtından vurulmuşların hissi vardı akrepte
Ağır ağır ilerleyişinden belliydi işte...
Gitme der gibiydi içinden binlerce kez

Ama...

Konuşmamaya yeminliydi sanki
Tek kelime etmeden öylece gidişini seyretti yelkovanın
Daha demin bırakmamacasına sarıldığı
Şimdi gidişini seyrettiği değilmiş gibi

Gitme demiyordu diyemiyordu ya da.

Git der gibiydi yaşanılan,yaşatılan her şeye
Ve içindeki binlerce sese rağmen
Sen gittikçe ben sana daha çok aşık olacağım diyordu sanki.

Bakmadan ardına
Öylece,çekip git...
Ben varmıydım yokmuydum umursamadan.
Ben seni sensiz de severim diyordu sanki.
Giderken bıraktıkların gelirken getirdiklerinden daha çok çünkü
Bu kısacık zamanda yaşadıklarımız,yaşayamadıklarımız
Aldıkların ve bıraktıların seni bir sonsuzluk boyu sevmem için yeterli çünkü.

Git...

Bakmadan ardına
Ardında yıkık dökük biri yok çünkü.

Üzgünüm der gibiydi...