Dünyanın duvarları çatlıyor ortasından
çıkmaz sokaklarda yine genelevler
fahişeler yine yalnız
yıkıntılar ve cenaze törenleri çoğaldı
kendisiyle büyüyorken acı
incecikten kan sızıyor odama
Ürküyoruz ihanetlerden
insandan ürküyoruz
üstümüze yürüyor
nefret orduları
utancımız devriliyor durmadan
hançer eskimiş bir şarap
onunla yıllanıyoruz
Kayıt Tarihi : 3.9.2002 03:42:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!