İhanet zamanı Şiiri - Yalçın Güler

Sana
Bir elim toprakla geliyorum.
Avuçlarımda tozlu gözleri zamanın.
Yaslı uykularımı kelebeklere bırakıyorum.
İçimdeki hüzünlerle yapılmış bir sabahım.
Güneşler açınca boğuluyorum.
Boğuluyorum kendi sesimin tınısında.

Dualarımı Meryem’den sonraya bırakıyorum,
Ateşperestler diyarında otağım yok.
Ve yakmaya bulamıyorum
Bedenimin senlik yaralarını.
Yakmaya ateşim yok.

Dualarımın sesine kulak vermeyen ateş!
Yaktığın her beden bir savaş mağlubudur.

Sana ellerimde beyaz ölümlerle geliyorum.

Bütün dağların ardını bildim.
Bilirim eşyanın ardını.
Sabahları ben bilirim.
Ben bilirim sabahları.

Yediğim her lokma kendi etimden
İçtiğim, gözyaşları.
Hiçbir harfi kırmadım
Notalara küsmedim
Elemdir çektiğim her zaman taşı.

Kısa çöpü ben çektim
Sana yalnızlık kaldı.
Bana anılar kaldı
Sana yaşamak kaldı..

Elif’tir (I) gözlerime seni çeken
Ben Tanrı’ya kızmadım.
Kaşları çıkmış ayrılığın gözüm üstüne.
Ceylanlar çeşmesidir gözlerim.
Bana ağlamaklar kaldı
Sana
İhanetsiz zamanlardan kalma bir düğün.