İhanet,ölüm ve veda Şiiri - Ahmet Müfit

Seni yitirdim.
İki sokak ötede bir sırdaşım olmayacak artık.

Konuşmuştuk;nasıl yokedeceğini,üçüncü şahısların
ve yaşamın kuşatmasının;yada kimbilir,
bizdik üçüncü şahısları yaşamın
bizdik yokeden,ayrımında olacakların
pişmanlık içinde anlatırkenüçüncü şahıslara
ve daha uzaktakilere belki birgün...
kimbilir belkide bizdik,yitiren.
Bak!Yengiyle kaldırdılar havaya yabalarını
uygarca konuştuk;
ne kaldı ki geriye,
yada özlenen ne kaldı o geceden
turunçgillerden bir meyve adı..
bir de yengeçlerin kuytu sırları belki
anımsadıkça düş kırıklığı yaratan,
bir savaştan başka
ne kaldı ki geriye.

Daha mı güçlendi ruhlarınız;yapamamak mıydı yoksa
Bir sevişmeden sonra,
Ağır gelmesi yalanların.
Oysa tutkunun gölgesinde anlatılan
Aynı yalan değil midir
Saklı yalnızlığında,yaşanan anın

Lanet olsun!
Lanet olsun sözcüklerin bayağı dünyasına.Koparmadı mı
Aramızdaki ipi;yokettiğimizi sandığığmız
Eski dünyanın alışkanlıkları,belirmedi mi telaş içinde.
Korku değil de nedir şimdi,ya da ürkek bir sahiplenme
Saklıdır,saklıdır,saklıdır...konuşmanın imkansızlığında;Ve üstüne konuşulan
..........
..........