benimkiydi ihanetlerin en zevklisi,
samanlıktı İstanbul,samanlık..
...Ve dinleyip dursun o şehri,
! gözleri kapalı ' Orhan Veli..
Stanbul dinliyordu bizden kopan dalgaları..sss..TANBUL..
o kadar da önemli değildir bırakıp gitmeler,
arkalarında doldurulması mümkün olmayan boşluklar bırakılmasaydı eğer.
utanılacak bir şey değildir ağlamak,
yürekten süzülüp geliyorsa gözyaşı eğer…
belirsizliğe yelken açardı iri ela gözler zamanla,
öylesine derince bakmasalardı eğer…
Devamını Oku
arkalarında doldurulması mümkün olmayan boşluklar bırakılmasaydı eğer.
utanılacak bir şey değildir ağlamak,
yürekten süzülüp geliyorsa gözyaşı eğer…
belirsizliğe yelken açardı iri ela gözler zamanla,
öylesine derince bakmasalardı eğer…
-1=o)
küçüktün sen,çok küçük istanbul;
meddet ummacak kadar da küçüktün sen; göz yaşlarımdan..
denizin mi kabarıyordu,her ağlattığında beni?
tuzlu değildi oysa göz yaşlarım; kandı kan...saf kan..
yoksa; balıkların neyle,nasıl beslenirdi..?
seni de ozan'ını da sevmiyorum,
dinlemiyorum; seni de ozanı nı da,İSTANBUL..'.GÖZLERİM KAPALI..'
AÇTIM, AÇILDI ARTIK GÖZLERİM.
Kördü aşkın gözleri,
sendeki' O' nu sevmiştim;
yalansız; yıllar sonra da O,' ROMEN benzeri Güzeli'ni..
seni anlatıyordu gözleri;
pis bir düzenin savurduğu,o,güzelim gül dudakları;
'şovalye'..diyordu..Tarzanca,
'Gut.'diyordu.'.İSTANBUL GUT'..
'CENTİLMEN SEN,CENTİLMEN YOU'..'Anlarsın beni.'
diyordu...
anladım o nu..anladım Istanbul u..
sonra, 'DUR'dedik dalgalara ve ikimizden başka her şeye...
PERDE ÇEKTİK; Ruzi'ye...gün e yani..
birlikte; ŞAFT'A çevirdik RUZİ 'Yİ;
gece ye çevirdik gündüzü yani!
o,kendi ülkesinde yaşayamamıştı,
sayende ben de kendi şehrimde;
hep BİR DÜŞ kaldığın bu şehirde...
O GÜL İLE BEN tentene idik,
ateşten iki gerçek idik...
ISTANBUL samanlık;
bize kar kalan; YAŞAMAKTI..
yaşadık..yaşadık...yaşadık..
nasıl söylenir hani; KARNI TOK AŞKA AC idik,
daha; karadan yelkenleri aşka açtık.
esir düşmüştük biribirimize,
geçmezdi aramızda,ne para ne pul..
derken; tutuşmuş yanıyordu şehir,
tükeninceye kadar sermayemiz,
kaldı; SAMANLIK ISTANBUL..
YANIYORDU..ayrılırken,bir yandan ağlıyordu..
'küçük' dediğim; O, MUHTEŞEM ŞEHİR..
ANLAYAN DA BENİ,
AĞLAYAN DA BANA; sensin...
ebeddiyen hoşçakal..!
sen ey SEVGİLİ ISTANBUL!
ASLA OLMAYACAK BENDEN SANA BİR İHANET daha,
ebeddiyen sevdiğim sensin..sensin,; EY SEVGİLİ ISTANBUL
SENİ SEVİYORUM, ASLA GÖREMEMECESİNE...
GÖRSE BU GÖZLER BİR DAHA SENİ..
YIKILIR VİRANA DÖNERSİN...EY YASAKLI ŞEHRİM..
SENİ ÖLÜMSÜZLÜĞE TERKEDİYORUM...
AĞLAYANIM ÇÜNKÜ; SENDİN ISTANBUL..
SAMANLIK DEĞİLSİN ARTIK.....
Rıfat Sevilgen
' HAYAT ELİMDE OLDU ASA..'...ARHAT...KÜRTÇE AZ ŞARKI DİNLEYİN.. VE ADAM OLUNUZ,,
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta