benimkiydi ihanetlerin en zevklisi,
samanlıktı İstanbul,samanlık..
...Ve dinleyip dursun o şehri,
! gözleri kapalı ' Orhan Veli..
Stanbul dinliyordu bizden kopan dalgaları..sss..TANBUL..
Sevgili; Şair Orhan 'ı bilmem,
Istanbul 'u dinlemem.
AMA, darmadağınıksa ve dinlemedeyse
aşklı -meşkli bir maziyi her hangi bir şehir;
o şehr,ŞEHR-İ ISTANBUL'dur ki;
halaaa gözleri kapalı...
rüzgar es! ..çalkalan ey deniz!
uyan artık, ey şehir..!
'Atı alan Üsküdar'ı geçti'
aşk bitti..deprasyon geçti..!
..üstelik; gündüz ortasıydı ve zaman çok geçti..
uyan..! uyan artık ey Istanbul..sen rahat ol..!
sarsıntılar,depremler olmayacak artık;
yokuz biz..yokuz çünkü..!
-devamı var-1994.D.B akır-sevilgen,rıfat
Rıfat SevilgenKayıt Tarihi : 10.2.2008 18:30:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
küçüktün sen,çok küçük istanbul;
meddet ummacak kadar da küçüktün sen; göz yaşlarımdan..
denizin mi kabarıyordu,her ağlattığında beni?
tuzlu değildi oysa göz yaşlarım; kandı kan...saf kan..
yoksa; balıkların neyle,nasıl beslenirdi..?
seni de ozan'ını da sevmiyorum,
dinlemiyorum; seni de ozanı nı da,İSTANBUL..'.GÖZLERİM KAPALI..'
AÇTIM, AÇILDI ARTIK GÖZLERİM.
Kördü aşkın gözleri,
sendeki' O' nu sevmiştim;
yalansız; yıllar sonra da O,' ROMEN benzeri Güzeli'ni..
seni anlatıyordu gözleri;
pis bir düzenin savurduğu,o,güzelim gül dudakları;
'şovalye'..diyordu..Tarzanca,
'Gut.'diyordu.'.İSTANBUL GUT'..
'CENTİLMEN SEN,CENTİLMEN YOU'..'Anlarsın beni.'
diyordu...
anladım o nu..anladım Istanbul u..
sonra, 'DUR'dedik dalgalara ve ikimizden başka her şeye...
PERDE ÇEKTİK; Ruzi'ye...gün e yani..
birlikte; ŞAFT'A çevirdik RUZİ 'Yİ;
gece ye çevirdik gündüzü yani!
o,kendi ülkesinde yaşayamamıştı,
sayende ben de kendi şehrimde;
hep BİR DÜŞ kaldığın bu şehirde...
O GÜL İLE BEN tentene idik,
ateşten iki gerçek idik...
ISTANBUL samanlık;
bize kar kalan; YAŞAMAKTI..
yaşadık..yaşadık...yaşadık..
nasıl söylenir hani; KARNI TOK AŞKA AC idik,
daha; karadan yelkenleri aşka açtık.
esir düşmüştük biribirimize,
geçmezdi aramızda,ne para ne pul..
derken; tutuşmuş yanıyordu şehir,
tükeninceye kadar sermayemiz,
kaldı; SAMANLIK ISTANBUL..
YANIYORDU..ayrılırken,bir yandan ağlıyordu..
'küçük' dediğim; O, MUHTEŞEM ŞEHİR..
ANLAYAN DA BENİ,
AĞLAYAN DA BANA; sensin...
ebeddiyen hoşçakal..!
sen ey SEVGİLİ ISTANBUL!
ASLA OLMAYACAK BENDEN SANA BİR İHANET daha,
ebeddiyen sevdiğim sensin..sensin,; EY SEVGİLİ ISTANBUL
SENİ SEVİYORUM, ASLA GÖREMEMECESİNE...
GÖRSE BU GÖZLER BİR DAHA SENİ..
YIKILIR VİRANA DÖNERSİN...EY YASAKLI ŞEHRİM..
SENİ ÖLÜMSÜZLÜĞE TERKEDİYORUM...
AĞLAYANIM ÇÜNKÜ; SENDİN ISTANBUL..
SAMANLIK DEĞİLSİN ARTIK.....
Rıfat Sevilgen
' HAYAT ELİMDE OLDU ASA..'...ARHAT...KÜRTÇE AZ ŞARKI DİNLEYİN.. VE ADAM OLUNUZ,,
TÜM YORUMLAR (1)