İhanet(İstanbul-1-1=o) Şiiri - Rıfat Sev ...

küçüktün sen,çok küçük istanbul;
meddet ummacak kadar da küçüktün sen; göz yaşlarımdan..
denizin mi kabarıyordu,her ağlattığında beni?

tuzlu değildi oysa göz yaşlarım; kandı kan...saf kan..
yoksa; balıkların neyle,nasıl beslenirdi..?

seni de ozan'ını da sevmiyorum,
dinlemiyorum; seni de ozanı nı da,İSTANBUL..'.GÖZLERİM KAPALI..'
AÇTIM, AÇILDI ARTIK GÖZLERİM.

Kördü aşkın gözleri,
sendeki' O' nu sevmiştim;
yalansız; yıllar sonra da O,' ROMEN benzeri Güzeli'ni..
seni anlatıyordu gözleri;
pis bir düzenin savurduğu,o,güzelim gül dudakları;
'şovalye'..diyordu..Tarzanca,
'Gut.'diyordu.'.İSTANBUL GUT'..
'CENTİLMEN SEN,CENTİLMEN YOU'..'Anlarsın beni.'
diyordu...

anladım o nu..anladım Istanbul u..
sonra, 'DUR'dedik dalgalara ve ikimizden başka her şeye...
PERDE ÇEKTİK; Ruzi'ye...gün e yani..
birlikte; ŞAFT'A çevirdik RUZİ 'Yİ;
gece ye çevirdik gündüzü yani!

o,kendi ülkesinde yaşayamamıştı,
sayende ben de kendi şehrimde;
hep BİR DÜŞ kaldığın bu şehirde...

O GÜL İLE BEN tentene idik,
ateşten iki gerçek idik...
ISTANBUL samanlık;
bize kar kalan; YAŞAMAKTI..
yaşadık..yaşadık...yaşadık..

nasıl söylenir hani; KARNI TOK AŞKA AC idik,
daha; karadan yelkenleri aşka açtık.
esir düşmüştük biribirimize,
geçmezdi aramızda,ne para ne pul..
derken; tutuşmuş yanıyordu şehir,
tükeninceye kadar sermayemiz,
kaldı; SAMANLIK ISTANBUL..

YANIYORDU..ayrılırken,bir yandan ağlıyordu..
'küçük' dediğim; O, MUHTEŞEM ŞEHİR..

ANLAYAN DA BENİ,
AĞLAYAN DA BANA; sensin...
ebeddiyen hoşçakal..!
sen ey SEVGİLİ ISTANBUL!

ASLA OLMAYACAK BENDEN SANA BİR İHANET daha,
ebeddiyen sevdiğim sensin..sensin,; EY SEVGİLİ ISTANBUL

SENİ SEVİYORUM, ASLA GÖREMEMECESİNE...
GÖRSE BU GÖZLER BİR DAHA SENİ..
YIKILIR VİRANA DÖNERSİN...EY YASAKLI ŞEHRİM..
SENİ ÖLÜMSÜZLÜĞE TERKEDİYORUM...
AĞLAYANIM ÇÜNKÜ; SENDİN ISTANBUL..
SAMANLIK DEĞİLSİN ARTIK.....