İhanet Şiiri - Black Tears

Hiç gitmeyecek sandığım bir gün doğdu
Asla ihanet etmez dediğim bir ışık
Aydınlattı gece sevgililerin gezdiği
O günahkar,sessiz sokakları
Bir teneke kutudaki fesleğen saflığında
Üzerinde çıplak ayaklı,yalnız
Varoş çocukları koştu,ağladı,güldü
Kaldırımlarında bin bir renk
Yağan yağmurun damlalarında
Işık oyunları yaparken usulca güneş
Hiç terketmeyecek sandım beni
Bir sis gibi tünedi çukur şehrin üzerine
Pencerede ağlayan yalnız kızlar
Kapkara yüreklerini aydınlatsın diye
Gözyaşlarını kurutsun diye
Asılıp beklerdi
Onlar da derdi:
'Terketmeyecek ışık bizi'
Geçti zaman izinsiz
Ve bir ilk yaz tazeliği sindi şehre
Okyanusun derinliklerindeki
Taze sular gibi sardı etrafı
Yumuşacık,aşık olunacak bir hava
İçlerine çektikleri bir yudumuyla herkes sarhoştu
Ve olan oldu
Battı gün,açtı peçesini utanmaksızın
O beyaz tenli güzel kadın edasıyla ay
Ve herkes hep bir ağızdan
Ellerinde meşalelerle
Bir şarkı mırıldanıyorlardı
Uzaklarda, o şehrin mor sokaklarında
'Güneş battı, o herkesin güvenip inandığı
Işığın bize ihanet ettiğini hissediyoruz..
Bir gün her şey, böyle bırakıp gidecek bizi..
Tıpkı bize umut verip, sonra kaçan gün gibi.'