İhanet Şiiri - Serdar Şimşek

Hangi kafesten uçarsa kuşlar
Hangi zincir kırılırsa gönülden
Biri özgürlüğüne kavuşur
Kalan hüküm giyer hayatı üstüne
Biri üzülür biri mutlu olur
Sen beni mutlu bil

Sokaklarda elleri ceplerinde
Aylak aylak nefret kokar kimi
Kimi gül bahçesinden çıkmış gibi
Aşk kokar buram buram
Geçer yanı başından öylece

Sen beni aşk kokan bir adam bil
Sakın durdurup yüzene bakayım deme
Dokunursan nefret kokarım bil

Bir sevdada yalan varsa ihanettir
İhanet varsa adı nettir
Yolunu değiştirip utancından bile kaç
Dokunma bir daha
Kirlettiğin aşklara
Seni gördüğü her an kendinden utanan bir adam varsa
Onu benden bil

Hani her aşkı anılar tazeler ya
Her anıya yenik düşüp yastığa sarılır ya insan
Yârin hayali geldiği her an
Ölümü tadar ya insan
Öldüğüm her an sen geldin say
Artık yaşayamam bil

Yaşadığı her an utanç duyan
Dört duvara aynı anda çarpan
İntihar mektuplarının bile gözyaşı döktüğü
Bir adam
Duyarsan eğer
Onu benden say
Dirhem dirhem yok olduğunu bil

Sanma sadece bu dizeler dile kolay
Nefes alan her canlı şahididir ki
İhanetin nefese düştüğü an
Aslında çoktan ölmüştür insan

Bir ihanetin hükmü nettir
Bir cihanda iki ayrı beden tek kalsa
İhanet eden çoktan ölmüş sayılır.
Bir ömür sensiz ama onurlu yaşanır.
Ola ki başı dik
Senden nefret bile etmeyen
Yüzüne bile tükürmeyen bir adam varsa
Onu ben bil
Ve hep onurlu bil…