İhanet Şiiri - Tolgahan Yıldız

İhanetin bedeli ağırdır,
Salına salına gezemezsin,
Kendini haksızca haklı sanıp,
O gülü kalkıp deremezsin.

Fermanın adı ihanet,
Gönül ferman dinlememiş neye yayar,
Hele de fermanın canı arkadaşsa,
Halk nezninde bunu kahpelik sayar.

Senin sevginin adı ihanet,
Fiili olmasa da işlediğin cinayet,
Değer miydi üç günlük dünyada,
Onurun, gururun olsaydı şayet.

İhanetin bedeli ağırdır ağır,
Sanmaki mazlumun ahı yerde kalır,
Ne kaybettin ki, neyi arıyorsun?
Gördüğün her nisayı aşkın mı sanıyorsun?

Senin aşkın sevgiye dönüşmez,
Yazdığın bir kaç cümle akıl çelmez,
Beni değil kendini kandırırsın,
Hayasızlığın adını sevgi mi sanırsın?

Sevgi dediğin sabi bir çocuk,
Anlatılmaz yaşanır çocuk,
Yazılar kifayetsiz kalır,
O, Allah katında bir nur sayılır.

Derdinya alem olmuş bilmeme ne,
Alemin içinde sen de varsın kime ne,
Her şeyi kendi doğrun mu sanırsın?
Sen sevginin yanında bir hiç kalırsın.

Seninki göle maya çalmak,
Tutmaz, o suya iyi bak,
O kafayla hiç anlayamazsın,
İçtiğin veledi su sayarak.

O nasıl yürek, o nasıl mide,
Kimi kandırıyorsun içinde var hile,
Terkeden sen mi, yoksa terkedilen mi?
Yediğin sille bunu keşfetmez mi.

Dedikya ihanetin bir bedeli var,
Onu herkes yaşadıkça anlar,
Ruhsuz beden, taşlaşmış kalp,
Yaşasada bunu sevgi sayar.

Ankara, Ekim 2004