İhanet Şiiri - Emrah Ayhan

yaşlandıkça
kurulanacak bir yüz buldum kendime
bölük pörçük oldu şiirim
nefeslerim zamanın içinde yitip gitti
kimi yol oldum, kimi yolcu
hep yorgundum
vakit vardı nihayete
varamadım menzile
ben hep sandım
ben
hep
sanarak
yaşadım

ümidin son çocuğuna da düşük yapınca
bir takas yaptım rüzgarla
bir nefes için
feda ettim tüm nefeslerini ömrümün
birikmiş sözlerimi unuttum

içime çekince koptu fırtına
devrildi çınarları gönlümün
bir nefeste çığlıklar ürettim
çığ çığ çığlıklar
ve beyaz
ihanet ettim şiire

aldım, vermek istemedim
patladı ciğerlerim
dört bir yana dağıldı
etrafa yangın sıçradı
yandı hava, su, ateş, toprak
hayat
ihanet ettim sandığım her şeye