İhanet Şiiri - Uğur Kurt

Haince birlik kurup zalim kulun biriyle
Kapatıp kapıları ayrılık kilidiyle
Bir elvedayı bile aşkıma çok görüp de
Gönlümü acılar deryasına salıp da gittin

Sonsuz bir muhabbetle bağlıydım divanına
Efsunlu rüya gibi her sözüne müptela
İnan bekle desen bir ömür beklerdim amma
Umudumu yarınsız günlere çalıp gittin

Yarınlar düşündüğüm hayalimdin düşümdün
Aşk ile geçirdiğim baharımdın kışımdın
Gönlüme sevgi ile attığım nakısımdın
Seni beni benden ilmik ilmik söküp de gittin

Sen üzülüp ağlarken ben de ağlamadım mı?
Seni vuran her hüzün beni dağlamadı mı?
Dürüst ol da söyle sende hiç vicdan kalmadı mı?
Ben ağlarken perişan halime gülüp de gittin

Beddua ah edemem kör olasın diyemem
İhanetse ihanet anılara kıyamam
Bir gün çıkıp gelsen kapımı çalsan duyamam
Elimi dilimi kalbimi benden alıp da gittin

Ne suçu vardı aşkın ne istedin sevgimden
Vurdun öldürdün beni kalem düştü elimden
Adın bir daha süzülmez kâğıda dilimden
Her harfi bir lisana bedeldi silip de gittin