İhanet Şiiri - Mustafa Bayar

Her aşkta evrenseldir ihanet!
Ve nihayet;
bir günün sonunda tek arzumuzdur,
yarını görmek.
Nitekim her savaşta nesneldir tahribat.
Ve kabahat,
er meydanına tek girmek,
hayatsa üzerine basıp kayılan bir muzdur.

Bir naaşın açık gözlerini kapatmak için
uzanır ellerin.
Araf’takiler görüp de öldüklerine sevinmesinler diye.
Kim bilir? Neden, niye?
Kime doğru kan ağlar için?
Niye hep kırmızıdır rengi en güzel güllerin?
Sevgiye kurşun layık, aşka lanet,
ve yine aklıma gelir kıpkırmızı bir ihanet!

Kırık dökük ve tepetaklaktır her gün,
aşkla uzak bir iklimdir gönderilen sürgün,
bir gittin mi bir daha gelinmez.
Gariptir ki hep kırmızı kokar
ve can yakar
cinayet…
Nedendir bilinmez,
her aşkta evrenseldir ihanet!

(Hercaî)