İhanet Şiiri - Harun Emre Yıldırım

İhanet gözlerde başlar sevgili, gözler ki nemliydi bir zamanlar, gözler ki mazlum. İlk bakışlar çoktan zehrini bırakmıştır, şarabın kristal kızıllığına. Artık kadehlerde sarhoş, bakışlarda.

Şimdi zaman yarın olmayacağına dair yalanlar söylemekte. Ay yüzlü şeytan gözbebeklerimizde alkış tuta dursun. Şimdi zaman sadakatin ihtirasa mağlubiyetini nakışlamakta. Ve sahte bir sonsuzluk; tükenmekte soluk alıp verişlerimizde.

Gözlerimizde, ürkerek secde eder şamdanda salınan titrek mum alevi. İhanet istemsizde olsa ilahlaşıyorken yüreğimizde. Gece, yitirilenlerin çetelesini tutmakta.

İlk öpüşmeler, kavak yellerini koparan heyecandır. Ve kuş çığlıklarına karışmaktadır, dudaklarımızda günahın harlı rutubeti. Mum ışığının sarı kalemi çıplak gölgeler çizer, soluğumuzun sığındığı tavanda. Ve bedenlerimiz ki, kavaklar kadar çıplak artık.

İliklerimizde zamanı tahminsiz bir yağmur; sağanak sağanak. Tahammülsüz titreyişimizde kopar fırtınalar. Şehvetimiz, kızıl düşlerimizi hoyratça okşamakta. Şehvetimiz ırmaklarımızın coşkunluğunda.

Son titreyişlerde saklı kalmış pişmanlığımız. Çok geç artık biliriz. Şimdi zaman utanmışlığımızın soğuk tokadını yüzümüze çarparken… An; an kirli elleriyle, yarını kucaklamakta.

Şimdi binlerce özür dökülse de kan kırmızısı dudaklarımızdan. Biliriz ki çok geç artık. Biz çok şey tükettik gözlerimizde başlayan yalandan.