İhanet Şiiri - Vedat Polatdemir

İhanet

İhanet
Bu açıklık, bu açlık, bu ihanet
Damarlarımıza enjekte edilen son eroyin.
Kokmaya yüz tutmuş cesetler.
Hiçbir morgun kabul etmeyecegi,
Bibbirinin benzeri olmayan parçalar.
Toprak bile kendinden umutsuz.
Korkmuş yeşertemedigi fidanlardan!
Bu çöküş, bu bitiş, bu yok oluş.
Bu son çıglıklar göge yükselen!
Bu son vuruş, bu altın vuruş.
Bir daha hiç sabahın olmayacagı
Son enjekte edilen, geceye….

Vedat Polatdemir