İHANET-1(Umutların Üşüdüğü Andı)

Umutlar, üşüdü.
Havalardan, temmuz sıcağıydı.
Kızgındı, yozdu, küçük adam,
Yine düzeni bozacaktı.

Bir vantuzun, dipsizdi girdabı,
Huysuzdu eti,
Bir ileri - bir geri sallandı.
‘’Hayatımı yaşıyorum işte’’ dedi.
Sadakat bir kandırmacaydı.

Savunmalar saldırırken,
Saldırılar savunmada.

İnsanları hala yalnız asıyorlar,
sakıncalı olsa da aldatmalar;
ihanetler, her daim toplumsaldı.

En iyilerimiz kimler?
En iyi saklananlar mı?

Sadece el değiştiriyor,
Onanmış hainlik,
Güce bağlı.

Bu arada;
Affedersiniz.
Katığımız nerede?
Ekmeğimizi, kim çaldı?

(2005)