İğreniyorum Şiiri - İsmet Barlıoğlu

Kuru ekmeğimde, yağsız aşımda
Bir tek sinek görsem iğreniyorum.
Alnımın terinde, yorgun başımda
Bir tek sinek görsem iğreniyorum.

Ter döküp sallarken kirli kazmayı,
Candan kucaklarken yalan dünyayı,
Durup seyrederken düzü, ovayı
Bir tek sinek görsem iğreniyorum.

İnsanlar gezerken bahçelerinde,
Birşeyler taşırken filelerinde,
Küçük bir çocuğun defterlerinde
Bir tek sinek görsem iğreniyorum.

Ağaç dallarında kuşlar öterken,
Yoksullar kupkuru ekmeği yerken,
Kullar Allah için vecde gelirken
Bir tek sinek görsem iğreniyorum.

İşçi çalışırken kan ter içinde,
Esnaf uğraşırken binbir biçimde,
Yorgun, uzanmışken yemyeşil çimde
Bir tek sinek görsem iğreniyorum.

Terzi kesiyorken kumaşlarını,
Tüccar veriyorken uğraşlarını,
Asker kazanırken savaşlarını
Bir tek sinek görsem iğreniyorum.

Çoban su verirken susuz davara,
Duvarcı harç korken yıkık duvara,
Mezarcı sallarken kazma mezara
Bir tek sinek görsem iğreniyorum.

El açsa Allah 'a camide hoca,
Sararken her yanı karanlık gece,
Güneş karanlığı yırtıp gelince
Bir tek sinek görsem iğreniyorum.

Yaşlı güvenirken elde asaya,
Memur eğilirken kuru masaya,
Papaz yan çekerken gökte İsa 'ya
Bir tek sinek görsem iğreniyorum.

Marangoz ağacı iyi yontarken,
Dosdoğru bir söze şapka çıkarken,
Şişerken yorulmuş sandalda yelken
Bir tek sinek görsem iğreniyorum.

Dar ara sokakta çöpçü yanında,
Yorgun yolcuların yattığı handa,
Gerçeğe adanmış tek bir insanda
Bir tek sinek görsem iğreniyorum.

(Hikmet BARLIOĞLU (1933-2003) 'nun
MÜHÜRLÜ KİLİT isimli Felsefi Şiirler 'inden > 110-112)