İğrençlikten öte, bu adama

Sabah ilk söylediği sözlerdi bunlar.
Gözlerini penceresine dikmiş,
Mahzuniyeti öyle derinlerde,
Ağlamaklı bir sesle, hıçkırarak,
Bu iğrenç adamı, temizlermisin dedi.
Asaletinle bir bakış atarmısın,
Kokuşmuş ruhuna, iğrençliğine,
Ruhunla yaklaşırmısın, bir zerre.
Baksın senin aydınığınada
Gözlerin gözlerine değsin,
Baksın ki,İğrençliği zirve yapsın.
Aşk ki iğrençlikle itham edilmiş,
Aşk ki, en küçük artçısı yedi nokta iki
Aşk ki tsunamiler rutin halinde
Aşk ki hortum kasırgası tadında.
Açede bir cami vardı ya,
Tsunamiye karşı direnen.
İşte o cami misalidir,
Aşka düşmüş, bir adamın hali.
Ne sen sor, nede ben söyleyeyim
Kifayet edecek sözcük bulmak
İmkansızlığa yakın bir durum.
Aşka düşmeden anlayamazsın
Ben sana, hep söyledim
Elimden gelse, irademe hükmetsem
Bir an bile aşık olmazdım sana
Ama gel gör ki, aklım bana ait değil artık
Senin avuçlarında, oyna, oynaya bildiğin kadar.
Bu iğrenç adama acıma
İğrençlikten öte bu adama