İğneada Şiiri - Feridun Benden

Güneş, deniz, kum.
günortası kayıkların yalnızlığı,
gümüş iyodüre
yansısıdır anıların...

1
Kırklareli'nin Demirköy
İlçesi'ne bağlı
şirin bir beldedir, o.

Jül Sezar şöyle söylemiş:
'Geldim, gördüm, yendim! '

oysa ben:

'Geldim, gördüm, unutmadım! '

insanları, Longoz'u
gölleri ve köyleri!

2
yürürken altın rengi kumsalda,
andaç olur bir bukina!
üflemem yeter karşı kıyıya.
sirenlerin sesleri aşk şarkısı
olarak döner bana...

Yıldız Dağları;
ormanları, dereleri ve gölleri
sırtına alarak iner kumsala...

Balıkçı'nın selamıyla
bir 'merhaba! ' der, ya.
deniz canlıları gülümser
burada!

3
gördüm; ilkyazın yüzünü.
duydum; toprak, ağaç,
çiçeklerin kokusunu.
dinledim; dereciğin şarkısını.
börtüböcek, kuşların cıvıltısını...

4
gün uyanır ve sesleri,
akar doğanın sonsuzluğuna...

kıyıya baştankara
bağlanmış canyoldaşı kayıklar,
ağlarını dökmeye hazır
mavinin sularına...

Şahin Tepesi'nde
tadılır tutulan balıklar...

bir duble rakı
ya da
hangi rengin şarabı?

5
gün Mahya Tepesi'nin
ardından iner.
hafif bir imbat
yıkar yüzümü...

görünür tekneler.
limana doğru izleri...

güler yüzleri balıkçıların;
lüfer, palamut, levrek, tekir...

6
günbatımı,
dönüşüdür eve kocabaşların,
adım atışlarındaki yekahenk:

'mef'ûlü/ mefâ'îlün/ mef'ûlü/ mefâ'îlün'
boyunlardaki çıngırak nağmesi,
arka fonda; durgun göl,
Longoz, Istırancalar...

güneşin ışıkla oynaşı,
dolunayın denizden yükselişi,
ve yakamoz dansları...

7
dolaşırım; dağ, taş,
ören yerlerini...

susmuş ağustosböcekleri,
almış yerini
yaprak hışırtılarının sesi...
geçer aklımdan Vivaldi'nin
dört mevsiminden biri!

8
sevgiyle açmış çiçekler,
değil fotoğrafta.
dolaşırken ormanda
gülümseyen kareler!

hiç beklemediğim an,
kayalar arasından
göz kırpar küçük çavlan;
yeşil, sarı, kahverengi
tonlorıyla kayalara
serilmiş yapraklar,
bekler üzerinde sevişmeleri,
ürperir ruhum,
varlığını duyarım
sevdanın...

9
biraz ilerde;
akbalıkçıllar kurtçukların peşinde,
yaban ördekleri gümüşlerin,
orada bir ceylan,
Leyla'yı düşünen Mecnun!

10
dökülmüş kayalara
kızıl renkli yapraklar;
Ahmet Haşim'in dizesini saklar:

'Yaprak âteş oldu, kuş da yâkut.'

11
burada zaman
dönüyor kendine,
sanırsınız gecedir,
ormanın gün ışığıyla
sevişmesi gölün üzerinde...

mevsimlerden yazsonu;
ormanın yeşili. kahvesi,
moru ve sarısıyla
düşmüştür ağaçların aksi
dereciğin içine...

bazen bu ıssızlıkta
ölümü düşünürüm,
dönmek için hayata...

solgun bir çiçek
ölü bir böcek
dirilişin seslerini
biteviye yineler

12
gece iner sulara
olur örtüsü
kumsalda sevişen sevdalılara...