yüreğim kırklara karışırken
geçiyorum bir iğne deliğinden.
ince ince süzülüyorum
derinden,
vicdan imbiğimden.
geçit töreninde
bir tek sen temize çıkmadın
bir tek sen!
vazgeçiyorum artık
nefesinden,
ney sesinden.
aya h/ayran penceresinden,
yosmaya gönül vermeyen,
mucizem…
ince bir ayrıntıydı bu beden.
masumluğumu gözlerimle verdiğim…
gidiyorum işte bugün ben.
altın tozuna bulanmış teneke yüreklim
bu sana son şiirim
beni şiire boca ettin.
teşekkür ederim.
(Yosma: Türkçe bir sözcüktür. Köylü kızı demektir.)
01.05.2009
Nuray KARAMAN
Kayıt Tarihi : 1.5.2009 14:53:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Nuray Karaman](https://www.antoloji.com/i/siir/2009/05/01/igne-deliginden-suzulen.jpg)
TÜM YORUMLAR (1)