İğne Şiiri - Sabri Özcan

ben bir ahir zaman delisiyim
leylası olmayan bir mecnun
karşılıksız bir aşkla meczub
ilk ve son güle sevdalı
zamanın ahirine vardım
göğün balon gibi söndüğünü gördüm
kızıl bir gül açtıktan sonra
ellerim geçmişte sallanıyordu
kadim bir suyu avuçladım
avuçlarımda yüzüyorum
ellerim kayıp

şarkının son nakaratını söyleyeceğim şimdi
nakarata yer yok
yıldızlar aynı noktada olmaz asla
hep gördüğün yerdeler illa
birileri yıldız tozlarını süpürmeli
birinci kat göğün tavanında
fare ve kedi kavgaları son bulmalı
genetiği değiştirilmiş örümcekler ve keneler
insanlık için bir tehdit olmaktan çıkarılmalı
insanlık dediysem insan olanlar ve kalanlar için geçerli
yamyam pagan düzenleri tarihin derinliğine gömülmeli

ay tülünü ağartan bir deterjan olmalı
neden olmasın
kan içinde barış özgürlük eşitlik ve adalet
bunları kim temizliyorsa
kirli çamaşırları o yıkasın
soyunmaya maskelerinden başlasın umacılar
boğanın kuyruğuna bağlı ayının burnu
bütün şoparlar çopar değildir köse olanları da vardır
kızgınlığım kendime

çoktan yakmaya başlamalıydım yeryüzünü
son noktasına kadar
bütün balonları patlatmalıydım sokaklarda
çocuklar kızıp ağlardı biraz
lakin öğrenmiş olacaklardı çoktan
her baloncunun aslında bir sopa taşıdığını
iğnenin ucu sivridir en nihayet