İğdeler ve Zeytinler Şiiri - Güçer Kafa

Sırt sırta vermiş, suskun,
İğdeler ve zeytinler....
Zannedersin ki küskün,
Kim konuşur? Kim dinler?

Geç baharın yağmuru,
Çişil çisil dökülür...
Söz nadasta, kupkuru!
Yollar niçin bükülür!

Kördüğüm her düşünce,
Her lahza bir seneymiş...
Son yaprak da düşünce,
Akîbet neyse neymiş!

Dil kamaşır öz üşür,
Şairâne bu demde...
Gönül kahrı bölüşür,
Naçar ayin-i cemde...

Dinle Bayâti dinle,
İğde zeytine ne der?
İşin mi kaldı kinle?
Bırak uyusun keder...