İğdeler Şiiri - Gülşen Destanoğlu

havada buram buram iğde kokusu
genzimizde akşamdan kalma bir hüzün
yine düşmüş yüzün
biz’e küsmüş sazın sözün
küsüyor iğdeler
çocuk oyununa bulaşmış
kocaman çocuklardık
oyun içinde oyunlarla
anlamsız rollerde kaldık
söyle kim tutuyor ipleri
kimden miras bu cümleler
bir kalksa perde
değebilsem gözlerine
yine yeşerse iğdeler
aşk der
sevda der
belki bizi de içine çeker
ama/ ah bu sekter gölgeler...
de hele çocuk
bir aşkı kaç ezber gölgeler
oysa/ oysa kiraz mevsimine
ne çok yakışırdı iğdeler...
içimizde güneşe hasret
çıplak bir keder
sus der
yine de dökülür birer birer
genzimizi yakan kelimeler
ve oyun biter...