Iğde çiçeği.. Şiiri - Hüseyin Demircan

ağaç değil sanki çevre bakanı
süslenip açarak iğde çiçeği
her sabah bırakmaz asla yakanı
kokular saçarak iğde çiçeği

eğerim dalını bazı yoklarım
batar o dikeni mızrak oklarım
bahçe de usulca gece koklarım
uykular kaçarak iğde çiçeği

bahar sonu başlar duygu dönümü
çapkın ah bilirsin naif yönümü
mümkün içeri har od'un sönümü
önlerin geçerek iğde çiçeği

biraz gönlün huzur bulma diliyor
rahiyan nasıl da hüznü siliyor
en güzel kokacak vakti biliyor
fecrini seçerek iğde çiçeği

" seviniz insanın yiğit merdini
ve ağaç dikin" der kudsi her dini
alıyor adamın varsa derdini
hicranın içerek iğde çiçeği

ses verir dökerce gözü yaşları
yukarı çevirtir cümle başları
bazı bir dalın da serçe kuşları
nadiren uçarak iğde çiçeği

burun da rüzgarın hırçın eseni
" işte bu " diyor.. "en nefes keseni"
çok ağaçtan üstün gösterip seni
pek değer biçerek iğde çiçeği

nektarına arı burnunu sokar
sonra yaprakları döküyor o kar
insan da böyledir bir vakit kokar
yıkılır göçerek iğde çiçeği..