İğde Ağacı Ve Atatürk Şiiri - Şah İsmail ...

Ben bir iğde ağacı
Oturmuşum Ankara bozkırına
Mavi bakışlı
Altın Saçlı Kahraman
Almıştı beni yüreğine

Bir serin rüzğar bir derin sevgi
Nefes nefese okşamıştı beni
Birden bire kesildi motor sesi
Düştüm mavi gözün seyrine
Bir sevinç yayıldı dallarıma yapraklarıma

Yaprağımın yeşili gözlerine
Kök saçaklarım yayılmıştı kalbine
Allahım bu ne büyük bir sevgi
Nakış etti ilmek ilmek dokudu
Beni tarihin sayfalarına

O bahar uyanacaktım
Vatanın ortasında Ankara göklerine
Oysa yazdan sonbahardan kıştan
Oksijen toplamıştım havam yerindeydi
Yaza gölgem kalacaktı börtü böceğe

Ama bir sabah hızar sesi
İniltiler içersinde uyandırdı beni
Ne Altın Saçlı Kahraman’ın bakışı
Ne mavi göğün yağmur bulutu
Hiç kimse yoktu yanımda

Güneş dolu kavak yolunda
Dur! şimşek çakışlı bir ses
Bu sesi hayalimde duyar gibiyim
Bozkıra saldığım kokunun gizemi
Büyülemişti Atamı yumuşatmıştı kalbini
Elemler kederler içinde aramıştı dostluğumuzu

Şah İsmail Ateş