İğde Ağacı Şiiri - Murat Çavuşoğlu 2

Affeder misin ? beni
Seni senden , seni kendimden daha çok sevdiğim için
Soğuk rüzgar değmesin diye sana sımsıkı sarıldığım için
Güzel gözlerindeki kirpiklerini tek tek sevdiğim için
Niçin uyandırdın belkide ömrümdeki en güzel rüyamdın

Şimdilerde kuru bir iğde ağacı gibiyim
Bir tarafım dikenli , bir yanım güzel koku saçıyor
İhanetini düşündükçe kuruyor dallarım
Birer birer intihar ediyor , teker teker toprağa düşüyor yapraklarım
Kabullenmeliyim artık , yok oldu aşkımız bu mevsim

Bir sahil kasabasına yerleştim senden sonra
Tek tek batırdım mavi sandalları , senin hayallerindi ya hani
Görmek , duymak, seni bile hatırlamak istemiyorum artık
Bensiz her güldüğünde ahım tutsun , nefesin kesilir gibi ol...

Yaktığın her sigarada buram buram kokum sarsın ciğerini
İçinden onlarca çikolata çıkan o lanet kutuya
Tüm hatıraları , tüm senli hayallerimi koyup
Cehennemin dibine göndermek istiyorum

Aşk orucumu bozmuştum seninle
Seni severken çocuklar gibiydim
Öyle masum , öyle temiz sevdim ki seni
Masmavi gökzüyünde bir damla lekenin olmayışı gibi

Affeder misin beni ? diye, bir gün geleceksin kapıma
Duygularının satın alındığı meblayı öğrendiğin zaman
Sol yanında bir kalbinin olduğunu hissettiğin o an
Beni hak etmediğini anladığın gün ,iğde ağacının dallarına as kendini...

Eskisi gibi rahatça kandırabileceğin SonMısra yok artık
Vasiyetimdi, bu mektup sana ... mezarımın başında okuyacaktın
Hoşgeldin, her katil merak eder değil mi ? kurbanını...
Bu kez ben oyun oynadım sana ....
Çek ellerini üzerimden , toprağımı bari kirletme