Gönlümde yaşarken aşkın bir ömür
İsterse yakıp da eylesin kömür
şikayet eylemez işve nazından
Yeter ki gönlümü gönlüne çağır
Sesinle dağları aşarak gelir
Aklını fikrini şaşarak gelir
İki eli kanda olsa bırakır
Ardına bakmadan koşarak gelir
Kalbinden silip de yok etsen beni
Anbean kavurup eritsen teni
Yüreğimde yara, kadehte meysin
İçmişim bir kere unutmam seni
Aramıza giren o kara diken
Yalanlar dizip de boynumu büken
Her iki cihanda gülmesin yüzü
Kalbimi yerinden vakitsiz söken
Keşke kanmasaydın sen o zalime
Ateş dökmeseydin böyle özüme
Ömrümü ömrüne katar giderdik
Kulak verseydin bir gönül sözüme
Sanma ki bu yürek seni unutur
Ne teselli bulur ne de avutur
Yaralı bereli gönül bağında
Gonca gül misali seni büyütür
Gönlümde aşkın hep böyle kalacak
Vuslatın her daim düşüm olacak
Vurduğun hançerin döktüğü kanla
Günbegün sulanıp arşı saracak
Kalbim ekseninde dönüp tekliyor
Hayali gerçeğe bir bir ekliyor
Tükenen gücüyle günler sayarak
Ümidi yok ama yine bekliyor
Dövünsem ne fayda yansam ne fayda
Aşkımın sesine kansam ne fayda
Bilirim bir daha gelmezsin artık
Hayalin koynumda sansam ne fayda
El ele tutuşur olsaydık şimdi
Abı hayat ile dolsaydık şimdi
Yaralı yüreğim şifa bulurdu
Birlikte uykuya dalsaydık şimdi.
Yılmaz ARSLAN
07.07.2012
Kayıt Tarihi : 21.1.2015 02:38:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bir arkadaşım bir iftira sonucu sevdiğinden ayrılması üzerine, benden bir şiir yazmamı istedi. Arkadaşımın anlatımından bayağı etkilenmiş olacağım ki aynı gün içinde bir çırpıda yazmış olduğum bir şiir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!