İftira Yalan Ve İstismar Şiiri - Ercan K ...

Müslümanım dersin, atarsın yalan,
Müfteriliktir, yanına kâr kalan.
Her söylediğin, yalanla dolan,
“Allah” adını, edersin istismar…

Şenaatinle, bas bas bağırırsın,
Tezviratınla önde görünürsün.
Etrafına da hırsız çağırırsın,
“Allah” adını, edersin istismar…

İnsanlar, senin yalanına kanar.
Oysa halkımın ta ciğeri yanar.
Kasanda dolar, euro ve dinar,
“Allah” adını, edersin istismar…

Ne hak bilirsin ne hukuk tanırsın.
Meydanlardan da nasihat verirsin.
Mevla dostunu, terörist görürsün,
“Allah” adını, edersin istismar…

Adavetinle çıkıp meydanlara,
Bühtanlarınla masum insanlara,
Yalan söyledin hep inananlara.
“Allah” adını, edersin istismar…

Bizler de seni, hiç hak yemez sandık,
Sana kanarak masumca aldandık,
Nice insansın, sununda uyandık.
“Allah” adını, edersin istismar…

Sana inanan, komplocular oldu.
Sana güvenen, sarardı ve soldu.
Oysa dilinde hamasetin boldu.
“Allah” adını, edersin istismar…

Bunca düşmanlık, bu kadar adavet,
Maharet midir, iftira, hakaret?
Ahlaki midir, bu kadar ihanet?
“Allah” adını, edersin istismar…

Dost kimmiş, düşman kim, öğrenmiş olduk.
O insafsız yalanlarla savrulduk.
Gerçekleri bir bir görüp doğrulduk.
“Allah” adını, edersin istismar…

En sonunda seni tanıdı millet,
Yapıp ettiğin şüphesiz bir illet.
Yaşayacaksın bin bir türlü zillet…
“Allah” adını, edersin istismar…

Ercan Kurban
19.03.2014