Yalan rüzgârları eserken sessizce,
İftira, kalbe düşen kara leke.
Sebepsiz gidişlerin ardı sızı,
Özlem, yüreğin en derin çığlığı.
Bir bakışta yıkılan umut köprüleri,
Sebepsiz terk edişin hüznü gözlerde.
Özlemek; hasretin yangını içimizde,
Gidenin ardından kalan boşluk, derin ve ebedi.
İftira, sebepsiz gitme, özlemek;
Üç ağır yük omuzlarda, hayatın yükü.
Ama umut var, sevgiyle yeniden yeşerecek,
Kalplerdeki bu yaralar, bir gün mutlaka iyileşecek.
Kayıt Tarihi : 24.3.2024 17:53:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!