İftira Şiiri - Kenan Tortum

Ezildikçe ezildi devasa olan sabrım,
Bir küçük iplik gibi ha koptu ha kopacak.
Üzüldükçe eridim, çaresizliğe kahrım,
Kısır döngüde aklım, ha kaçtı ha kaçacak.

Kapatsam gözümü boş; patlar şu kulak zarım,
Her söz şaibe dolu, birgün sabrım taşacak.
Ölümden beter korkum, zarardayım, yok kârım,
İftira ki asılsiz, belkide iz kalacak.

Kanayan çılgın akıl; gel adaletle sarım,
Yoksa bu gidiş girdap, ikimizi yutacak.
Bin düşün de bir konuş, yakar seni bu nârım,
Çürümüş laftan başka bulamadın çatacak.

Çamur at izi kalsın diyene çok yanarım,
Bilmez ki benden önce kendi eli batacak.
Bu dünya seyran olsa, ahireti anarım,
Döşekten geç bi'kere olmaz yerin yatacak.!