İftira Şiiri - Hüseyin Muşmal

İFTİRA

Sabıkalı damgasını yemeseydim eğer gönül mahkemesinde
Belki bir cümle bile kurmayacaktım sorgusuz suallerin için
Hiçbir zaman vermeyecektim ifademi böyle gönülsüz
Zabıtlarına geçmeyecekti gözlerimin söyledikleri
Şimdi bütün iyi niyetimle ve sadece sen istedin diye
Susturmayacağım yüreğimi
Sonra bütün söylediklerim günün birinde hükümsüzdür diyeceğim
İyi bilesin ki
Çalıntı sözcüklerle kurmadım ben sevgi cümlelerimi
Kaçak kelimelerle değildi söylediklerim
Öyle sabıkalı harflerim yoktu benim
Ayrılık suçları işlemiş
Ne yazık ki masum lügatimde henüz hüküm giymemiş
Ve henüz hiçbir aşk hikâyesinde infaz edilmemiş kelimelerimi
Sadece senin için sürgüne gönderdim
Şimdi bu yüzden diyorum ki işte
Sürgün yemiş kelimelerimin en acı sitemiyle
Hani bırakıp gittiğin yerde kendini
Hani diyorum öylece ihbar ettiğinde
Sol köşesinde göğsünün
Hani tevkif ettiklerinde beni şu aciz bedenimle
Hatırlarlarsın değil mi? verdiğim ifademi
En umarsız halinle dinlemişliğine inat
Karakollarında tutuklu ellerimin
Bakışlarınla kelepçelenmişliğini hatırlarsın bilirim
Zifiri saçlarının karanlığında
Kaç kere tel tel örgülerinin arkasından
Ve kaç kere bakakalmışlığımı bilmezliğin ne mümkün
Bilirsin işte
En siyah gecelerinde gözlerinin içinde
Hep senin nezaretlerinde gecelemişliğim var benim
Yalnızlığının efkârlı türküleriyle volta atmışlığımı boş ver de
Sabahların mahmurluğunu kaç kere dizlerinde yaşamışlığımı
Hani iyi bilirsin sende
İste bu yüzdendir her seferinde
Beraatına hükmedilmiş yüreğimin birikmiş tazminatını
Koşulsuz salıverilmişliklerimin hürmetine değil
İki satırda olsa gözlerinde
Sevdayı okumuşluğuma saydım
Lakin bende siyah gözlerinde eğer aşkı okumasaydım
Bilesin ki her mahkûm gibi
Aşkını iftiraya sayardım