İftira Şiiri - Şair Garibi

Vakitsiz çağırdı beni o gür sesli mübaşir
Bilmiyordum gittiğim yol hayır mıdır şer midir?
İçeride kopuyordu bir kızılca kıyamet
Sabret, iftiraya uğramış masum gönlüm sabret
Bu tertemiz dünyada tek günahkar kalmışım
Ömrüm elimden gitti ne büyük ahmak mışım
Bir ayyaşın karşısına çıkardılar gövdemi
Yargıç dedikleri ayyaş yargıladı bendimi
Aklanmaya ihtiyacım yoktur dedim hakime
Bütün gerçekler yalan, iftiradır gönlüme
Bu hayatta yalanla dolanla evlenmişim
Tek günahkar çocuğun tek sahibi benmişim
İmdadıma yetişti bir ufacık karınca
Bana şahadet etti umudum kararınca
Öyle ki ellerimden tutan karınca bile
Şaşmiştı iftiraya ve düştüğüm bu hale

Bir yargıç ki karşımda kıpkırmızı gözleri
Her sözünden fışkıran iftira cenennemi
Mahkeme duvarları üstüme geliyordu
Leşimi yemek için çakallar bekliyordu
Son umutla sığındım Hakk'ın adaletine
Ancak O son verirdi insan cehaletine
İftiraya uğramış o gönüllere selam
Hakk adaleti büyük, O'na sığın vesselam..