1.Bölüm/ 2.kısım
Kazım bey eve geç bir saatte gelmişti ve oldukça fazla alkol almıştı. Eve gelir gelmez bağırmaya başladı:
-Nerede o fahişe? Çabukkk kaldır onu! Onunla konuşacaklarım var.. diye bağırıyordu.
Gülfidan olanlara inanamıyordu. Korkudan gözleri büyümüştü. İçeriden gelen sesleri dehşetle dinliyordu Yüreği öyle hızlı çarpmaya başlamıştı ki, bir an kalbinin yerinden fırlayacağını sanmıştı. Oturduğu yerde dizlerini dikmiş, kollarını dizlerine bağlamıştı. Hala titriyordu. Öyle hızlı sarsılıyordu ki, kendini kontrol edemiyordu. Başı boynundan bir tarafa doğru çekme ve kasılma yapmaya başlamıştı. Tüm bunların neden olduğunu, birden bire hayatının nasıl değiştiğini düşünmeye başladı. Gözleri doldu, ağlayamıyordu. Nerede hata yaptığını düşünmeye başladı. Sadece hatırlamaya çalışıyordu.
Piknikte babası kendine anlamsızca sinirlenmişti. Eve geldiklerinde korkudan ve yorgunluktan uyuya kalmıştı. Evet! Şimdi her şeyi tek, tek hatırlamaya başlamıştı.
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta