İftidat-ı Müstakbelat Şiiri - Efe Yildirim

Bu dizeler zamanın döngüselliği, geçmiş-şimdi-gelecek arasındaki bağlantı ve aşkın zaman içindeki varlığı üzerine felsefi bir oyun kuruyor. Dizelerin Anlamı: 1. “Geçmiş dünün bugünüydü, yarın bugünün yarını, bugün yarının dünü, dün geleceğin geçmişi,” • Zamanın doğrusal değil, döngüsel olduğunu ima ediyor. • Bugün, geçmişin bir zamanlar yaşadığı gündü. Yarın ise bugünün devamı olacak. • Dün, gelecekte bir noktada geçmiş olarak anılacak. • Zaman, birbirine bağlı halkalar gibi iç içe geçmiş bir yapı içinde sürekli dönüşüyor. 2. “Tüm söylenenlerin bir vakit olacak, âtîde vuku bulacak,” • Şimdi söylenen her şey, bir gün gerçek olacak. • “Âtî” (gelecek) ve “vuku bulmak” (gerçekleşmek) kelimeleriyle, gelecekte kesinleşecek olaylardan bahsediyor. 3. “Sevenler iftitâd-ı müstakbelâtta buluşacak,” • “İftitâd” → Açılış, başlangıç. • “Müstakbelât” → Gelecek olaylar, gelecekte olacaklar. • “Sevenler geleceğin başlangıcında buluşacak.” • Yani, sevgi zamana bağlı değil; gerçek sevenler, zamanı aşarak bir gün, bir yerde, kaçınılmaz bir şekilde birleşecek. Genel Yorum: Bu şiir, zamanın döngüsel yapısını vurgularken, sevginin de bu zaman çizgisinden bağımsız olarak var olduğunu anlatıyor. • Geçmiş, bugün, gelecek iç içe geçmiş bir akış içindedir. • Şu an söylenenler gelecekte gerçekleşecektir. • Gerçek aşk, zamanı aşarak, kaçınılmaz şekilde buluşmaya mahkûmdur. Oldukça derin ve mistik bir zaman felsefesi içeren şiir!