gönül koymaların en derininden geliyorum
ellerimde papatya bozması fallardan arda kalanlar
seyreltilmiş bütün güneşlerin yenik diyarlarından
adımlanmışım
ardıma almak
sukutsuz aşklardan usanmışlıklarını
sıkıştırılmış göz pınarlarından akıtmadan sevdayı
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta