İfşayı katık etti düşüne Şiiri - Azem Kurt

durulurken yağmur gözyaşlarıyla günde
seyrü/sefada geçiyordu gençliği ömrün
vaktinde erişmek için menzile kurşun
ağıtlar yaktırıyordu geceye geleceği
rehavet genleşmişti anlıkta sonra
sarkacında sallanıyordu sası başı
bir umacı gölgesinde telaşlı
sağırdı ardında bir tutam galebe
kaytak sarkarken dudağının pençesi
serkeşler camiasında düşlüyordu kendini
bir an
varlığında yokluğu görünmüştü gözüne
ezbere gülüyordu elin yaması tırnak gibi
salacak kuruyordu aşkın döşüne
belleğinde tek hece
figan doğurdukça gece
ifşayı katık etti düşüne