İfşa Şiiri - Özge Özgen

İçimdeki buğulu harflerin üzerinden sessizce geçerken
keçeli kalemlerle gece
Belki bir sabah telefonda sesinden hüzünlü şarkılar dinlerim yine

Özlem derken gözleri yağmurlar içinde kalan tenimi
Sevda derken
kalbime bıçak gibi saplanan ağrıyı
belki şu iki satırda antamam sana

Acemi şiirlerimle imla hatalarına takılı kalır parmaklarım

Oysaki pembe kimliğini unutup, maviye özlem duyduğum o anlarda
Yüzüme sert bir yumruk yemişçesine sevdiklerimden
Pazarcı esnafına dönen kalplerden dökülenleri ifşa eden de ben değilmiydim orda

Şimdi neden avuçlarıma sığmayan bir denizden bahsedeyim
yolunu şaşırmış yolculara

O yüzden sende beni çok sonra doğmuş
çok öncesinde ölmüş
bir anne olarak hatırla

Biliyorsun, yorgunluğu uykusuzluk geçiştirirsin de
Uykusuzluğun üstüne yorgunluk
örtmüyor kimse...

Özge Özgen