İflas Etmiş Aşk Şiiri - Mehmet Lütfü Aydın

İflas etmiş aşkların gölgesinde uyurken
Düşlerime ansızın, sen misin dalıveren?
Girdabında sevdalar dalga dalga büyürken
Sol yanımı apansız, sen misin çalıveren?

Ararım izlerini, elimde isli fener
Mum ışığı umudum, sabaha çıkmaz, söner
Çile çekmekmiş meğer, öğrendim aşkta hüner
Bakıp viran halime, sen misin gülüveren?

Madem ki böyle imiş, bu oyunun sistemi
Dinle sana adanmış, en son mahur bestemi
Lale, sümbül, güllerden derlediğim destemi
“Şarkılardan fal tutup”, sen misin yoluveren?

Talihine kahreder, şer selinde kokuşan
Çareyi meyde bulur, yar yolunda sıkışan
Sevilmeden sevmekmiş, kör aşığa yakışan
Düşlerimi amansız, sen misin bölüveren

Ölü uyur kabirde, diri kendi derdinde
Bir yolcudur beklenen, sonsuz huzur yurdunda
Cemaate karışıp cenazemin ardında
Namazımı zoraki, sen misin kılıveren?

Sayılmaz hiç hatırı ne kahvenin ne çayın
Gün geceyi yendi mi, kararır rengi ayın
İçimde patlamaya hazır tonlarca mayın
Paslandıkça hasretten, sen misin ölüveren?

Lütufi der, istemem, ne mal ne param olsun
Kırık kalpte isterse, bin pare yaram olsun
Altın tasta sunsan da, içersem haram olsun
Saadet iksirini, sen misin buluveren?