İflas Beyanı Şiiri - Arafat Arık

Sevgi dedikleri nârlı nemanın,
Fazlası kendine ziyanmış meğer.
Açıp örtüsünü geçen zamanın,
Bilene her meçhul, ayanmış meğer.

Sanırdım, ırmaklar içimde akar,
Sanırdım, düşen kor herkesi yakar,
Sanırdım, kalp gözüm, özüme bakar,
Özge bellediğim, çıyanmış meğer.

Gün oldu,çölüne gülnihâl oldum,
Gün oldu,kahrıyla bin bir hâl oldum,
Gün oldu, hoyratca pür işgâl oldum,
Perişan ömrüme kıyanmış meğer.

Böylesi sefili, aç kurtlar yesin,
Virâne koyaklar, boş yurtlar yesin,
Doymaz iştihâlar,avurtlar yesin,
Tescilli akdinden cayanmış meğer.

Güya hikayesi iki satırmış,
Bire bin verecek bahse yatırmış(!) ,
Sermayeyi işbu yolda batırmış,
İflas edişinden doyanmış meğer..

Bu yürek, iblise uyanmış meğer,
Bu yürek, gözünü oyanmış meğer,
Bu yürek, son günü sayanmış meğer,
Semada, bir yıldız kayanmış meğer..

27-OCAK-2006