İflah Olmazsın Şiiri - Muhittin Alaca

Şempanze gibi daldan dala atlarsın;
Nice canlar yaktın, iflah olmazsın.
Sevgiyi hançerleyip, nankörlüğü katlarsın;
Birçok aşklar gömdün, iflah olmazsın.

Para-pula ipotekli kalbin, ne kadar sığ!
Dağları aşmak varken; tependen inmedi çığ.
Hayat dantelini eline almadan tığ;
Örmeye kalkıştın, iflah olmazsın.

Bir nefeslik dünyada, şimdilik koşar atın.
Zümrütten saraylar evin, denizde yatın,
Kral dairesi olsa da katın;
Yine gözün doymaz, iflah olmazsın.

Sevgiyi ruhundan sürgün etmişsin.
Hayallerin ham, kendin pişkin-yetmişsin.
Defolu kumaş gibi, kredini tüketmişsin.
Peteğin sahte, balın hormonlu; iflah olmazsın.

Nefsin salvolarıyla maya çalarsın göle;
Mutluluk oyununda, vurmuşsun vole.
Gerçekte deve dikeni, sanalda benzersin güle;
Yarım beste gibisin, iflah olmazsın.

Kırık ayna gibi bir bölü ikin hile.
Görünen yanın hûri, görünmeyen yanın çile.
Bütün arınma kurnaları birleşse bile;
Paklayamaz hafakanlarını, iflah olmazsın.

Kabahat samurdan kürk olsa; almazsın sırtına.
Olduğun yerde, meltemler tufan olur; çıkar fırtına.
Karabasanlar gizlenir karanlığın ardına,
Kâbus gibisin Arsız! İflah olmazsın.

01.08.2007 Çarşamba