İflah Olmasın! Şiiri - Muhittin Alaca

Kendi iyi çoban, bizi Karaman,
Koyunu sayanlar, iflah olmasın!
Hakikatte çıban, sözde kahraman,
Boyuna soyanlar, iflah olmasın!

Oynayıp garibin, düş, umuduyla,
Bırakıp baş başa, taş simidiyle,
Doymayıp deveyi, baş, hamuduyla;
Yutarak yiyenler, iflah olmasın!

Akar, çok su içme, ter buram buram,
Kilo yapar yeme, ver gram gram,
Malım yoktur deme, fazlası haram;
Şükredin diyenler, iflah olmasın!

Mazluma yok çekip, güçlüye veren,
Fitne, fücur ekip, ortamı geren,
Sonra da alnını, secdeye süren;
Riyakâr çıyanlar, iflah olmasın!

Düşkünü kaz görüp, tüyünü yolan,
Kaşıkla lütfedip, kepçeyle alan,
U dönüşü yapıp, dünyası yalan;
Sözünden cayanlar, iflah olmasın!

İhaleden haksız, payı kapanlar,
Makama, paraya, pula tapanlar,
Yedi sülaleye, zula yapanlar;
Üst üste koyanlar, iflah olmasın!

Evde esip gürler, sokakta kuzu,
Kin-nefretle fırlar, dönmekte gözü,
Uçup gitmiş nurlar, kapkara yüzü;
Sabunla yuyanlar, iflah olmasın!

Kadın, çocuk, hayvan, demeden taciz,
Ne kadar sapıtmış, ne kadar aciz,
Haysiyet yoksunu, şerefi ucuz;
Şeytana uyanlar, iflah olmasın!

Vatana, bayrağa, savaş açanlar,
Mertçe çatışmaktan, korkup kaçanlar,
Haince tuzaklar, yollar seçenler;
Masuma kıyanlar, iflah olmasın!

Alaca, masmavi, hayalin vardı,
Gökte uçan beyaz, kuşu kim vurdu?
Vicdanı körelmiş, kuzuyla kurdu,
Birlikte yayanlar, iflah olmasın!

18.11.2021
Muhittin Alaca

Not: Bu şiirin, hiçbir siyasî parti, kurum, şahıs, mercii ile alakası yoktur.