İffet eridi dijital çağın aynasında,
Kirlendi ekranla, şovla, reklamla,
Telefon, televizyon, internet,
Hepsi birer fitne, hepsi birer mihnet.
Oysa ümmetin delikanlıları vardı,
Namusa gözcü, harama perde idi bakışı,
Adı Ali’ydi, adı Mehmet’ti,
Hayadan sormaz, iffetten şaşmazdı duruşu.
İslam’ın kızları vardı bir zaman,
Zinetini saklar, haya ile yürürdü yoldan,
Adı Ayşe idi, adı Fatma idi,
Yüzü Kuran, gönlü rahmetle doluydu.
Şimdi sokaklar nefsin vitrinidir,
Avret teşhir, edep sahipsizdir.
Modaya kurban oldu nice nesil,
Haya sustu, fıtratla arası kesik bir dil.
Bir uyanış gerek bize, öze dönüş,
Fıtrata sadık, hayaya düşkün bir yürüyüş,
Ekran değil, Kuran tutmalı elimizi,
Rahmet kuşatmalı evimizi, kendimizi.
Kayıt Tarihi : 28.9.2025 07:08:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
