Arsızlık virüsünün bulaşmadığı bir iffet
korur seni
başkasının rasadında olmadığın
kendi zamanlarında bile
dizginler
günah işlemeye can atan
şehvetin zirveye tırmandığı
bedenin ruhsuzluk aşısını yemeden
esir alıp edemez kul köle
dize getiremez hiçbir servet
yardımda bulunur yoksul bir kadına
kendine servet verilmiş bir kul
yararlanmak ister sonra da
desinlerce yapılanlar gibi
sonbaharda dalından düşmeden
rüzgârda titreyen yaprak sanki
gözyaşları yağmur damlaları
süzülür oluklardan
şehvet uzaktır anlamaktan
göz yaşlarını iffetin
bilmez ki
alışık olmadığı günaha zorlanmaktan
fakirliktir bu hakirliği hak eden
göz yaşları yalnız ve yalnız
Allah korkusundan
senden daha layık biri var
korkmaktan ondan
haydi git yoluna
emin ol benden
vazgeçtim hem de
sana verdiğimden
artık tövbemi dilerim
iffetini koruyan Rabbimden
İstanbul, 08.09.2006
Hasan KarahisarKayıt Tarihi : 9.9.2006 13:02:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Kifl adında bir adam kadının birine para verir ve kadından yararlanmak ister. Kadın ağlar. Neden ağladığını sorunca da “bu benim işlemediğim haram bir amel, bu günaha beni iten fakirliğimdir” der. “Sen Allah korkusundan mı ağlıyorsun? Öyleyse ben Allah’tan korkmağa daha layığım, git, verdiğim para da senin olsun. Bundan sonra Rabbimin emirlerine hiç karşı gelmeyeceğim.” der adam da. O gece ölür. Sabah kapısında “Allah Kifl’i bağışladı! ” yazısı bulunur. Zamanın peygamberi olayı anlatarak aydınlatır insanları.
Selâm ve dua ile...
tebrikler...
TÜM YORUMLAR (5)