gün eksikliği
kendine mesken eylemiş
yabancılaşıyor
insan olan yanlarımız
duyamadığımız seslere
göremediğimiz yıldızlara
dokunamadığımız tenlere
adıyoruz
düşlerimizi
yapraklar dökülüyor
gözlerimizden
yaşlar gibi
ama kuru
ve cansız bir gidişe ait gibiler
aldığımız kararlara
kurban gidiyor
gidişlerimiz
suskunluğumuz
ifadesizliğimizdendir.
Kayıt Tarihi : 12.9.2002 08:59:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!