İfadelerim Tutsak Şiiri - Erol Solmaz

Sükut ise bu sabrım neticeye vurgunum
Nedamet'e varmasın, bu hal ile yorgunum
Ümide bağlanmışın bir nebze visalidir
Hani gönül deryası okyanus misalidir
Aşkı giriftarım ben bak yine azaptayım.
Sinemi yaksa nârı, nâr ile beslenirim.
Ay yüzlü bir güzelin gönlüne seslenirim.
Yangın yüreğim yine, sığdıramam geceye
İfadelerim tutsak, saklanırım heceye
Ey gül yüzlü, ey güzel ben şimdi türaptayım
Rüzgarım, savrulamam olsada ziyadesi
Aşk sözlerimin değil, gönlümün ifadesi
Leylü neharım nârım, bilmem dermanım nerde?
Sızlayan bir benmiyim, çare varmı bu derde?
Anlatılmaz hicranım, bir düşte, seraptayım.
Nazlı bir gülüş için bak yine haraptayım...
Zahmetsizce gamsızca kopmam duygularımdan
Geceyi hep bölmüşüm geçtim uykularımdan
Ümide sarılarak geceleri boğarım
Ey hüzünlü güneşim hep seninle doğarım
Matemlerim sınırsız ben şimdi meraktayım
Lehçem kifayet etmez, susuzum kuraktayım
İsmi varda cismi yok, yârenden uzaktayım..
Esrarlı bir gizemin peşine koşuyorum
Belki istemeyerek haddimi aşıyorum
İçimden kopup gelen hisleri taşıyorum
Neylesem söz dinlemez kalbime şaşıyorum
Mahkumum ve mecburum böyle yaşamaktayım.
Kalmış ise şu gönlüm sensiz çırpınışlarda
Körüklenmiş kalbimin her anı yanışlarda
Dilimdeki sözcükler hep seni anışlarda
Durmadan dinlenmeden adını anmaktayım
Söndüremediğim bir yangınla yanmaktayım..
Vurgunluğun böylesi bahtıma yol çiziyor
Tutkunluğum sınırsız, yüreğimi eziyor
Beni yalnızlık değil, şu sensizlik üzüyor
Ben bi çare gönlümle başbaşa kalmaktayım
Sessizce ve gizlice böyle ağlamaktayım
Hıçkırıklarımı ben, böyle saklamaktayım