Hüzünlü bir eylül sabahıydı
Güneş karanlıgı yarıp doguyordu
Bugün her şey güzel olmalıydı
Yaşadıkça hayat anlamlanıyordu
Tenhaca buruklugunu hissettim yalnızlıgımın
Semaya baktı çatık kaşlarım
Hatırlayınca güldüğüm anılarımın
Efkârını duydum anlatamaz satırlarım
Çekip gitmek istedim uzaklara
Sadece yüreğimin sesini dinliyordum
Tanık olunca riayetkârsız sevdalara
Sessizce duygularıma sitem ediyordum
Umutsuzluklarla dolu yarınlar istemiyorum
Gözlerimden damlıyor hüzün taneleri
İnsanlar neden böyle anlayamıyorum
Düşündükçe hançer olup saplanıyordu sözleri
İçimde yanıp duruyor isimleri
Ne söndürebildim ne de hafifletebildim
Mazide bıraktığım eski resimleri
Daha az önce yırtıp atabildim
Gerçekten mutlu olmayı özledim
Mutlu olmak gizliden büyütmek miydi sevgiyi
Neler yaşadım ifade edemedim
Anlattıkça eksiliyormuşum misali…
Kayıt Tarihi : 9.2.2019 21:19:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
yok
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!