abartma sevdayı bu kadar
küçük gönlünde yanan nemrut ateşi sadece
dağları delen Ferhat’ı boşver
ateşe rüzgar bir taraftan eser unutma
yandığını görmeyecek nasıl olsa
boşver abartma sevdayı bu kadar.
Gençliğimi yedin de koca karnın doymadı
Bitirecen ömürümü çürütecen değil mi?
Müebbet olmalıydım mahpusluğum dolmadı
Kabuklandıkça yaram kanatacan değil mi?
Var git işine nolur, uğraşma benimle
Çok kötü bir şairsin yazamıyorsun
Kaleminde bir ahenk aramıyorsun
On dörtlükte temayı bulamıyorsun
Kaleme dokununca oldun mu sandın
Ey aşk bütün şiirler neden seni anlatır
Kimini güldürür kimini öldürürsün
Dert misin nimet misin anlayamadım seni
Lal olmuş dilleri bülbüle döndürürsün
Kimi hastalıklara şifa kiminde hastalıksın,
Bir akşam vaktiydi çocuk parkında
Diz dizeydik seninle hatırlar mısın.
Gözlerin gönlüme her baktığında
Çıkmaz bir kazık çaktığının farkında mısın
Gözlerinle gönlüme demir atmıştın
Yıl seksen üç mevsim bahar olunca
Anacığım yükün atıp rahatlamıştır.
Ebem garı adı İdris’tir deyip,
Peygamber ismiyle ululamıştır.
Yer adana hava sıcak buğday kurumuş,
Doğrudur, aşkınla yıllarca yandım
Bir gün bana yeniden dönersin sandım
Çırpındıkça maalesef saplanıp kaldım
Hayalim vuslatken meçhule vardım
Belki yerin dolmaz başka kadınla
Yağan yağmurlarda ıslansaydık beraber,
Hayallerinde değil yağmurda buluşsaydık.
Keşke Aşk…
İliklerimize kadar ıslatsaydı ikimizi,
Hayallere değil umutlara yaslansaydık.
Biliyorum büyük hayallerin var
Ama ben yokum
Yarınlarını başkaları süsleyecek
Özlemin saracak belki beni
Ama hasrete tokum.
İçim yine kıpır kıpır
Bugün talih benden yana
Mutluluktan uçuyorum.
Şiir yazıyorum sana
devamı gelecek
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!