zaman ve izler
zamanın kendisini değil
küllerini topluyoruz belleğimize
duyguların, düşüncelerin seslerini yaratırken
közlerinde büyüğümüz
o sonsuz görünen kısa mesafede
eski püskü mutluluklar topladık düşlerimizden
attık balkonundan sevgili ülkemin
gecenin şehvetini aldık bacak aramıza
ve birkaç günah
bukowski’ye laf atmayı unutmadık, sevişme aralarında
buzdolabında saklıyor annem
babamdan kalan yüzüğü
bozulacakmış gibi yüzündeki tebessüm
kapıyı her açtığımda ölüm kokuyor avlu
nedeni bilinir elbet
şair:
düğmelerde tılsım
sözler bağlamıştır kaderlerini
kerem kül ve aslı erir
aslı’nın tılsımlı düğmeleriymiş şiir
kadınım
mezar taşım benim
bu şiirde geçmeyecek adın
şiir ki sonsuzluk sana benzer
başka zamanlara ayırdım seni
kaç kez güzelliğini aynalara saklarken
buldum seni
bak dışarıda büyümek için oynuyor çocuklar
biz çocuk kalalım sevgilim
yaşadığımız şehir birazda
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!