İdrak Yoksunu Şiiri - Mehmet Şahan

İDRAK YOKSUNU

Farkında değilse dilde lisanın,
İdrak yoksununa akıl sır ermez!
Dahlini bilmezse gülde Nisan’nın,
İdrak yoksununa akıl sır ermez!
Gülün dokusuna baksa da görmez!

Fikrinde olanı zikre döktürür,
Zikrinde olanı şükre döktürür!
Şükründe olanı ecre döktürür,
İdrak yoksununa akıl sır ermez!
Dilin dokusuna baksa da görmez!

İnsanın nefeste bulduğu canı,
Teninin kafeste dolduğu kanı,
Ömrünün aheste solduğu anı;
İdrak yoksununa akıl sır ermez!
Tenin dokusuna baksa da görmez!

Başındaki yelin estiğin bilmez,
Yaşındaki selin kestiğin bilmez!
Saçındaki telin kustuğun bilmez,
İdrak yoksununa akıl sır ermez!
Genin dokusuna baksa da görmez!

Pir-î Fâni der ki; mutmain midir?
Hak için yakınan kalp muin midir?
Faniden sakınan hep mü’min midir?
İdrak yoksununa akıl sır ermez!
Kulun dokusuna baksa da görmez!

MEHMET ŞAHAN (PİR-Î FÂNİ)
3.11.2022 – KİLİS