İdrak aidiyetindir muhakkak!

Toprak,
Arzın döşeği serilmiştir yere
Olmaz bir itirazı, yapılan her bir şeye

Çiğnenirsin,
Dökülürsün yinede çok sessizsin
Suhulette sabredersin, gördüğün her şeye

Bereket
Kapısı, tohumların bir yuvası
İnsan ki, husule gelir âdemi beşer mayası

Kıtaların
Anası, denizlerin hırçın dalgası
Hakikatin şahikası, insanın aşikâr manası

Güneşin
Aşkı, ayın sevdası yıldınız ahısın
Dağın odağı, karın, yağmurun mümbit yatağısın

Nebatatın
Membaı, hayvanatın barınağı,
Enaniyetin, tekebbür kimliğin de şahit olanısın

Sabrı halsin
İfşayı sevmezsin, Ona bırakırsın
Kâinatın en şereflilerini iftiharla bağrında yatırırsın

Bir beklentin
Bulunmaz, şekliyete dalmazsın
Çocuğu şefkatle kucaklar, onlara sem hiç kızmazsın

Hazindir ki
Hakikatin izlerini itiraf etmeyiz
Saçarız, pareleriz, günahlarımızı gizleyerek örteriz

Ondan
Besleniriz, mekânın da kayboluruz
Hiç itiraz etmez, asla gücenmez, tebessümü eksik etmez

Hayatın
Manası, anıların bir karesi kabirdir
Ahirin penceresi, mizanın beklentisi haşyet yelpazenesidir

Bedeni
Temizler, iskeleti süzer ve o anı bekler
Nefesler insan ve can kimliğinde kayda giren hazanlar

Ey Hak
Biçare olduğumuz malumundu
Elçiler, nebiler, gönderdin, bizzat ihmal edildin

Eşrefi
Mahlûkat payesi verdin, taltif ettin
Zerrelerin sahibiydin, kâinatın hâkimiydin,

Ama azgın
Bir nefsin sahibi bulunan kullar
Olarak avuntuyduk, sana olan kulluğumuzu hep unuttuk

Sen ki arzın
Ve arşın sahibi, canların banisisin
Bizlerden, rahmetini ve merhametini esirgemezsin